Reisdag 33: De imposante Mount Cook & ‘Stargazing 2’

Het was een kort nachtje, want Fleur kwam1:45 uur binnen, terwijl ik nog wakker was, nadat Zeger om 0:00 uur vrolijk lachend de slaapkamer in kwam wandelen in z’n slaapzak. Ik ben er maar naast gaan liggen in de hoop dat hij snel sliep, maar pas om

1:30 uur kon ik veilig weg. Om 7:00 uur stonden de jongens echter al weer bij ons in de slaapkamer, dus ik heb de TV aangezet en ze een banaan gegeven. Na een half uurtje terug in bed toch maar echt eruit, want Zeger kwam gezellig doen op bed en ik gunde Fleur nog wat slaap. 

Vandaag gaan we naar Mount Cook rijden, dat is eerst een half uur ‘terug’ naar het uitzichtpunt waar Quint zo lekker geklommen heeft op de rotsen, om daarna nog 45 minuten verder te rijden naar de parkeerplaats bij Mount Cook voor onze eerste wandeling. We staan even na half 12 naast de auto en dan begint ‘t insmeerritueel: worstelen met Zeger, en Quint die heel goed z’n best doet om zichzelf in te smeren. Zeger balen we steeds weer van, Quint is echt onwijs goed bezig elke keer! 

Met Zeger in de draagzak op mijn rug, lopen we een wandeling van 30 minuten naar Kea Point (je zou dus ergens Kea’s (bergpapegaaien) kunnen verwachten...) Quint stapt na de belofte van een snoepje als beloning door en we zijn inderdaad in een half uur op een prachtig punt bij het Mueller Gletsjermeer. Een beetje geluk moet je hebben, dus terwijl we staan te kijken horen we ver weg gedonder van een lawine en heel hoog in de verte stort er een lading verse sneeuw (van een kleine week eerder) vanaf Mount Sefton naar beneden. Erg gaaf om te horen en zien! Na wat foto’s te hebben gemaakt dalen we weer af naar de auto. Gelukkig maakte de lawine het gemis aan Kea’s goed!

Het wordt even langs bij het informatiepunt, waar een klein museum is ingericht over de geschiedenis van het alpinisme in dit gebied. Zeger is met name geïnteresseerd in alle opgezette dieren, waarbij ze laten zien wat er allemaal voor dieren door Europeanen uitgezet zijn, die nu alle oorspronkelijke vogelsoorten bedreigen. We lopen een stukje verder om bij het Hermitage Hotel een drankje te drinken. Met geweldig uitzicht op Mount Cook zitten we even lekker te genieten en bepalen we welke wandeling er nog gaat komen: Tasman Blue Lakes en/of Tasman Glacier view al zouden ze mogelijk ook gecombineerd kunnen worden. 

Jongens, jongens wat is ‘t warm hier, dus na een 2e ronde smeren, wandelen we met 21 graden (en een brandende zon) een flink stuk omhoog. Het zou slechts een kwartier zijn, maar ‘t voelt dubbel zo lang. Ook Quint is wel een beetje klaar met ‘t traplopen naar boven. De treden van het balken-grindpad waren best hoog, maar toen we op dezelfde hoogte bleven en een stukje moesten afdalen naar de Blue Lakes was ‘t weer heerlijk lopen. Helaas zijn de meren al jarenlang groen door de algen, maar het mocht de pret niet drukken. Het stuk terug en daarna verder omhoog was al gepareerd met wederom een snoepje in ‘t verschiet, dus ondanks dat ‘t best wel weer even een klimmetje was, stonden we een kwartier later foto’s te maken van de Tasman Gletsjer. Echt bizar om te zien hoe sterk sinds 1890 de gletsjer ontdooid is, de achtergebleven zijwanden opgebouwd uit rots en steen zijn immens hoog en ver van elkaar af gelegen. De gletsjer zelf is ook niet (meer) zo imposant, want de bovenlaag is bedekt met stenen en gruis, wat ook het gletsjermeer grijs heeft gekleurd. Na de afdaling auto in en op naar huis, met een korte stop op de klauterrotsen van gisteren bij Lake Pukaki. Quint was ons weer erg dankbaar! 

Thuis lekker gegeten en om 23:15 uur was het mijn beurt voor de ‘Silver River Stargazing Tour Lake Tekapo New Zealand’. De foto’s geven een indruk van hoe indrukwekkend het hier is. Het is onwijs veel geluk wat wij wederom hebben gehad, want het zicht op de sterrenhemel was ook bij mij perfect. Om 2:00 uur heerlijk in bed gekropen tot rond half 8 Zeger mij gezellig wakker kwam maken, nadat Quint eerder al gezellig bij Fleur was gekropen.