Reisdag 40: Via Reefton & Lewis Pass naar Kaikoura

20 november 2018 - Kaikoura, Nieuw-Zeeland

Vandaag hebben we weer een heel lange rit voor de boeg, dus Quint heeft er weinig zin in. Ruim 5 uur effectieve rijtijd naar de oostkust geeft de navigatie aan. We vertrekken rond 10 uur nadat we afscheid hebben genomen van de hartelijke Cath en Dana. Cath wil graag nog een foto met de kids, natuurlijk mag dat! 

Er komt weer wat bochtenwerk aan te pas vandaag, en het blijkt (wederom) iets te veel voor Quint. Gelukkig geeft hij het vandaag op tijd aan, en ik kan hem nog net een zak in zijn handen duwen, waar hij netjes in spuugt. Pfff, scheelde niet veel. Hij gaat dus weer op de voorstoel en verplicht aan de primatour met chocolade toe. Waarom ze dat spul zo vies maken mag Joost weten, maar het was wederom een minuten durende sessie voor het erin zat.... 

Iets voor twaalven komen we bij het laatste stadje voor de pas aan, Reefton. We zien een bakkerij en binnen is het gezellig druk. De kids en ik aan de taart, Roeland aan de open steak sandwich die echt fantastisch lekker blijkt, de wafelfrites vindt gretig aftrek bij de jongens. Zo hebben we een vroege lunch. In de bakkerij merkt Roeland opeens dat hij de sleutel van de R&T bush lodge nog in zijn zak heeft.... <oeps> We bellen, en het blijkt (natuurlijk) veel vaker te gebeuren. We krijgen het thuisadres van Cath (de lodge heeft geen adres) en sturen hem op vanaf het postkantoor in Reefton. Naast het postkantoor zit een net geopende distilleerderij waar ze gin blijken te maken. Die kans laat Roeland niet schieten: even proeven, wat informatie over de verschillende producten aanhoren en... vanwege de heerlijke zachte smaak, ook een fles als souvenir mee naar huis!

Daarna maken we een lange ruk, beide kids vallen in slaap, en na vieren bereiken we de snelweg langs de oostkust. Er zijn het laatste stuk veel wegwerkzaamheden nadat er twee jaar geleden een aardbeving is geweest bij Kaikoura die hele stukken snelweg heeft laten verzakken en verplaatsen, en ook het naastgelegen spoor was meer dan een jaar niet bruikbaar. Het venijn zit dus in de staart van de rit, want los van het oponthoudt door stoplichten of verkeersregelaars, is het ook best druk met vrachtwagens die weinig plek hebben om ons te laten passeren. Gelukkig trekken de jongens het verder prima in de auto en is Quint niet meer misselijk. Vlak voor Kaikoura zien we de eerste zeehonden op de rotsen langs de weg, dus dat is leuk! 

Het appartement is super: nieuw, ruim, fijne badkamers, goede bedden, een tuin, bbq, haard, kortom: heerlijk! We halen fish en chips en eten dat thuis op, hebben we wel verdiend na zo’n intensieve reisdag!

Foto’s

2 Reacties

  1. Opa Hans:
    24 november 2018
    Het is steeds weer genieten van het reisverslag.
  2. Tara:
    24 november 2018
    Balen van de wagenziekte van Quint 😔. Gelukkig kan hij het nu aanvoelen wanneer hij moet overgeven.