Reisdag 59: Kiwi farm & Mills Reef Winery

Vandaag is er een hele warme dag voorspeld, temperatuur oplopend tot 27 graden. Dat lijkt best mee te vallen, maar de kracht van de zon is echt enorm. Op dagen dat het hier 16 tot 18 graden is, loop je heerlijk rond in korte broek en T-shirt, dus voor ons is het wel even wennen. Meest bijzondere is misschien nog wel, dat het hier ‘s nachts tot 10 graden afkoelt, waar we erg blij mee zijn, want we hebben in dit huisje geen airco. We vertrekken rond 10 uur, voor een bezoek aan een kiwi-farm, niet eentje waar ze iets met de vogels doen, maar één van de fruittelers die aangesloten is bij Zespri. 

Fleur had online gezien dat de tours op het hele uur worden gedaan, dus we zijn bij aankomst om 10:45 uur keurig op tijd. We lopen eerst even rond in de winkel & proefruimte, waar we jam, relish, sap en gedroogde kiwi kunnen proeven. We doen nog even een rondje zonnebrandcreme smeren, waardoor we niet stipt om 11:00 uur vertrekken, maar dat vindt onze tourguide niet erg. Het is hier namelijk nogal eens het geval dat mensen even na het hele uur aankomen en dan een uur zouden moeten wachten. En je raadt ‘t al: een Vlaams koppel had moeite gehad om de (nieuwe) locatie te vinden, dus nemen we om 11:10 uur plaats in de ‘kiwi-karretjes’, voor de tour door de ‘boomgaarden’. Nadat we de eerste introductie hebben gehad, sluit er ook nog een 4-tal Indiërs aan, dus zo is de groep mooi vol. 

We rijden naar een eerste boomgaard, waar de traditionele groene kiwi’s worden geteeld. De bomen zijn dik van stam en hebben een dicht bladerdek, waar wij onder staan tijdens de uitleg, lekker in de schaduw. Ik moet bukken en realiseer mij direct dat kiwi’s plukken niet mijn ding zou zijn. Het is leuk om te horen over de mannelijke en vrouwelijke boemen, maar vooral over de bestuiving. Kiwibloesem produceert geen nectar, dus halen de imkers een truc uit met injectie van suikerwater in de bijenkast, waardoor de bijen die met lege ‘handen’ terugkomen in de kast, door de aanwezige suiker denken dat er wel ergens iets te halen moet zijn en daarom op pad blijven gaan om te zoeken. We horen over de oogstperiodes, de enorm lange bewaartermijn in koelcellen (tot wel 10 maanden voor de groene kiwi’s) en over het kwekerscollectief ‘Zespri’. Zo leren we ook dat de ‘kiwi gold’ een specifieke soort is met een patent van ‘Zespri’, waardoor ze de prijzen hoog kunnen houden en het een prima business is. 80% van de totale Zespri goldproductie blijkt naar Japan en China te gaan, die ook nog eens

(voor de hoofdprijs) de perfecte vruchten kopen. Door de kortere bewaartermijn van de ‘Zespri gold’, die het maar 4-6 maanden volhoudt in de koelcel, produceren inmiddels landen als Korea, China en Spanje in de zomers op het Noordelijk halfrond onder auspiciën van Zespri. Hierdoor hebben wij het hele jaar door ‘kiwi gold’ in de supermarkt! Het was een erg interessante rondleiding voor ons, terwijl de jongens zich vermaakten met de hond van de eigenaar. 

Terug bij de winkel, konden we in het cafédeel de geschiedenis teruglezen van de ‘Chinese gooseberrie’. Wat echter nog veel leuker was, was het kiwi-ijs! Een heerlijke hoorn met voor de jongens één bol ijs en voor ons een bol van beide varianten (gold & groen). Echt geweldig lekker ijs! We nemen nog een paar souvenirs mee en stappen in de auto richting Tauranga, waar we sowieso willen lunchen bij het restaurant van Mills Reef Winery.

Het parkeerterrein is behoorlijk vol als we aankomen, dus we zijn benieuwd of er plek is voor de lunch. We worden erg goed geholpen, want we krijgen direct te horen dat er een groep van 26 net besteld heeft. Het advies: ga zitten, geef je bestelling door en loop naar de ‘cellar door’ voor een tasting. Dat werkt perfect! We proeven de open wijnen en als we terug zijn bij onze tafel komt al vrij snel het eerste bord voor de kids op tafel. De jongens delen een soort ‘kaas-worst-fruit-cracker’-bordje, om daarna frites en kipvingers te delen. Fleur gaat aan de powerfood met een ‘pokebowl’ met gerookte zalm, terwijl ik het vis-plateau geserveerd krijg. Het is heerlijk! We bestellen er een ‘tasting-paddle’ met rosé en witte wijn bij en genieten van het eten en de wijn. Helaas heeft Zeger wat minder rust in z’n komt vandaag, dus tot 2x toe valt z’n stoel om, bijna op de tafel achter ons... de mensen die daar zitten keken al niet vrolijk, maar nu is er helemaal een grafstemming. Fleur gaat vast richting auto, terwijl ik nog even afreken.

De havenstad Tauranga laten we verder voor wat het is, de jongens zijn moe, dus we gaan niet meer richting strand. Ik rijd via een binnendoor route naar Roturoa, terwijl de familie een dutje doet in de auto. Na ongeveer 45 minuten komen we aan in Roturoa, is Fleur weer wakker en overleggen we wat we gaan doen. We rijden langs wat oude gebouwen, maar besluiten pas bij een speeltuin daadwerkelijk te stoppen en uit te stappen. De jongens waren inmiddels wakker, dus vonden het heerlijk om weer uit de auto te mogen. In de speeltuin komt Quint een Nederlands jongetje tegen van eveneens 4, dat net als hij met z’n gezin op reis is. We praten even met z’n ouders over hun reis en de onze, terwijl de jongens heerlijk spelen. Dan is het tijd om op huis aan te gaan.

We halen bij de supermarkt nog wat groente en een gegrilde kip, waarna we thuis de overgebleven wraps van eergisteren er mee vullen. Heerlijk om snel en met weinig moeite een maaltijd op tafel te zetten! De jongens een ijsje en dan nog even een kleine wandeling over het park waar we verblijven. Teruggekomen is het tandenpoetsen en naar bed. Helaas weer een eindeloze exercitie met Zeger, want de warmte in de kamer zal niet helpen om in slaap te komen. Pas na een uur kom ik beneden, terwijl Fleur ‘The Hobbit’ klaar heeft staan om aan te zetten. Het wordt een avondje bikkelen op de bank voor Fleur, die ‘m wil zien, maar eigenlijk ook al om half 10 in slaap had kunnen vallen. We halen het einde met z’n tweeën, heerlijk als we middernacht op ons kussen mogen ploffen!