Reisdag 20: Goodbye Australia, hello New-Zealand!

Alle spullen hadden we gisteravond al weer ingepakt, maar gezien onze vluchttijd van 10:30 uur, is het zaak dat we uiterlijk de ferry van 7:44 uur hebben beneden bij ons appartement. Wekker om 6:00 uur, Fleur was als eerste, smeert ook een paar boterhammen, trekt de koelkast leeg en pakt de tas voor onderweg in. Ik stop de laatste spullen, zoals de toilettassen en pyjama’s van de kids in de koffers. Uiteindelijk missen we nèt de ferry van 7:24 uur, maar gelukkig komt er even later een ferry van een andere lijn, waar we geen rekening mee hadden gehouden. 

Bij Circular Quay kunnen we een rechtstreekse trein nemen naar de luchthaven, dus we weten op die manier in elk geval zeker hoe snel we op de luchthaven zijn. Bizar is overigens wel, dat de taxi vanaf de luchthaven 65 AUD was, terwijl we met OV zelfs op 70 AUD uitkomen. Er zit een forse toeslag op aankomst op/vertrek van de luchthaven, die dat veroorzaakt. Met meer dan 2 personen in elk geval goed om te weten dat een taxi vanaf de luchthaven een goedkopere optie is (mits je niet in de file komt te staan natuurlijk.)

Op de luchthaven verbazen we ons wederom over de traagheid waarmee reizigers & hun bagage ingecheckt worden. We staan van 8:30 tot 9:00 uur in de rij, terwijl onze vlucht al om 9:45 uur gaat boarden. Uiteindelijk zijn we prima op tijd, maar je hebt liever dat ‘t wat sneller gaat. Nog even de fles water leegdrinken en 2 pakjes sap uit de tas, dan langs de border security en daarna de bagage controle, waarna Quint nog even onze laatste 5 AUD aan contanten mag uitgeven aan een zakje snoep. Ik grijp m’n kans om een nieuwe Bose-kabel aan te schaffen voor in ‘t vliegtuig, want de mijne had ik op de vlucht naar Australië afgebroken bij het uitstappen van mijn vliegtuigstoel, toen ik naar het toilet ging...

Onze vlucht had wat vertraging, maar uiteindelijk is het te overzien en zitten we met minder dan 45 minuten vertraging in onze stoelen. De vlucht duurt ongeveer 3 uur, dus écht tijd heb je niet met Zeger die constant los wil, bij mama wil zitten, bij papa wil zitten, niet wil zitten, etc. Geen tijd dus om nog even door de Lonely Planet te bladeren. Ik heb een stukje van een film gekeken, met Zeger deels meekijkend. De app waarme je via wifi tijdens de vlucht op je eigen apparaat een film of serie kunt kijken werkt prima! Zowel bij Qantas op de vlucht van Brisbane naar Sydney als bij Virgin Australia op deze vlucht naar Queenstown.

Op de luchthaven is ‘t met kinderen aansluiten voor de handmatige paspoortcontrole. We besluiten ook bij de taxfreeshop vóór de douane nog even Heineken (sixpack in de aanbieding voor 6 NZD, 3,50 EUR) en een fles whisky mee te nemen, aangezien de accijns zo hoog is in Nieuw-Zeeland. Helaas daardoor achteraan in de rij en dus ook nog wachten tot we naar het toilet kunnen. De controle gaat (uiteraard) voorspoedig, dus de bagage op de kar en dan zien we de volgende wachtrij.... Eerst maar even naar het toilet, want de controle op risicovolle spullen in de bagage is nogal grondig klaarblijkelijk. Als we klaar zijn is de rij gelukkig bijna weg, dus we zijn snel aan de beurt. Een beetje sikkeneurig ‘meisje’ van een jaar of 25 vraagt wat we precies aan etenswaren en zuivel mee hebben. We noemen alles op wat we kunnen bedenken: brood gesmeerd met pindakaas, brood met ham was op, droog brood wat we nog over hadden, nutella, pindakaas, rozijnen, koekjes, snoep, zoute koekjes. We kijken elkaar nog eens aan, ja, dat moet ‘t we zijn. Ondertussen loopt er een hond te snuffelen aan diverse tassen en gaat ook even zitten bij onze rugtas. ‘Zat daar de boterham met vlees in, hoe lang geleden is die gegeten?’ ‘Ja, is er 1,5 uur geleden uitgehaald.’ Onze schoenen worden ook nog gecontroleerd. Ik zie ondertussen de dame die onze intake deed nog even bij de X-ray met een college spreken en onze kant uit kijken. Dan gaan al onze spullen door de machine en... Fleur mag even meelopen naar een gespreksruimte met onze rugtas.....

Ik heb werkelijk geen idee wat er kan zijn, tot ik het sikkeneurige meisje langs zie komen met het zakje met gesmeerd brood, 2 appels en een half doosje met cherrytomaatjes.... <KUT, KUT, KUT....> Die had Fleur met haar beste intenties niet weggegooid bij vertrek, maar was ze stomweg vergeten, maar ze zaten dus nog wel in de rugtas... Dat zal wel een donderpreek worden vrees je op zo’n moment, maar helaas blijkt onze pennenlikster haar bonnenquotum te moeten halen, dus we krijgen 400 NZD (240 EUR) voor onze kiezen.... <GVD, irritant klote mens> Vanwege een snippertje ham (van de boterham in de zak gevallen bij het doormidden scheuren voor Quint) en de risicovolle cherrytomaatjes en appels. Alsof we die bewust en moedwillig mee hadden willen nemen. Bijzonder kinderachtig....

Terwijl Fleur in tranen is en getroost wordt door Quint, ga ik in de weer om onze huurauto te regelen. Bij Europcar geen wachtrij, dus los van de frustrerend omvangrijke software systemen, waardoor je wel even bezig bent, hoeven we niet lang te wachten. Onze Toyota Highlander staat met kinderzitjes erin, schadevrij voor ons klaar.

Wat een enorme wagen is het! De bagage gaat er makkelijk in, het stoeltje voor Zeger is beter dan die van Avis in Australië, maar voor Quint hebben we ‘slechts’ een zitverhoger. Echt bizar dat je 70 EUR betaalt voor een ding dat nieuw goedkoper is.... Maar ja, snel maar weer vergeten, net als die ontvangstpremie van 250 EUR <slik>... Dan nog even een rondje rond de auto en dan merk je dat ‘t begrip ‘schadevrij’ hier een andere definitie heeft. Veel krassen en ook plekken op de portieren van mensen die omvoorzichtig hun portier openden. Ik weer terug naar de balie en toch nog melding van laten maken in het systeem. Geen zin in gedoe met inleveren!

Ons ritje naar ‘The Rees’ is lekker kort, met een klein kwartiertje zijn we er al. Superfijn om met de maps.me-app de route te kunnen invoeren en er eenvoudig naar toe te kunnen rijden. Alle locaties hadden we in Nederland er al in gezet. 

Ons appartement is precies als op de foto. Het leek op de foto groter, maar het is erg netjes en geweldig ingericht. Gashaard, complete keuken met vaatwasser, oven, magnetron, wasmachine, droger. Echt luxe en de slaapkamers zijn ook supernetjes. Fijn om hier 3 nachten te zijn.

We rijden vanavond naar Queenstown om een hapje te gaan eten. Bert, Marijke en Tara hadden er op aangedrongen dat we echt bij FergBurger moesten gaan eten. Heerlijke grote hamburgers, dus daar gingen we voor! De auto geparkeerd en op ons doel af. We konden er niet omheen, want buiten stond een rij met mensen die wilden bestellen. Het is echt een groot succes deze tent, want het lijkt wel of er altijd een rij staat. Binnen staan 2 mensen bestellingen op te nemen en je kan daarna wachten tot je nummer op het scherm verschijnt om de bestelling op te halen. Fleur had nadat ze de bestelling had geplaatst, een perfect plekje buiten geregeld onder een warmtelamp. De jongens hadden van een meisje van FergBurger al een puntzakje frites gehad, dus ze hadden er geen moeite mee om nog even te wachten. Toen de bestelling er was, konden we alle 4, (ja, Zeger ook z’n eigen burger!) genieten van een waanzinnig lekkere burger. Ondertussen was ‘t gaan regenen, dus terwijl wij droog zaten te eten, werden er paraplu’s uitgedeeld aan de mensen in de rij. Kleine wandeling naar de auto via een supermarkt en om 21:30 uur (19:30 uur Australische tijd) lagen de jongens om bed. Wij nog even lekker aan de witte wijn, die we voor onze burger al even hadden gekocht. Bijkomen van onze enerverende dag.