Reisdag 52: New Plymouth

Vanmorgen is het een stralende ochtend! De zon laat zien hoe het er hier het grootste deel van het jaar eruit ziet. Deze plek is namelijk de zonnigste plek van heel Nieuw-Zeeland. Het wordt vandaag ‘maar’ 24 graden, voor de mensen hier nog niet al te warm, maar wij vinden het warm zat! Na wat zoeken naar wandelingen en dingen om te doen, besluiten we ‘straks’ naar een plek te rijden waar 2 wandelingen zijn: de New Plymouth Coastal Walkway en de Te Ara Puawai o Te Henui Walkway. Eerst doet Zeger nog even een dutje, want die was vanmorgen op tijd wakker en is nog moe.

Vanaf de parkeerplaats lopen we eerst een stukje langs de Coastal Walkway, waar we uitzicht hebben op mensen aan het strand en surfers in zee. Het is bijzonder om het zwarte zand hier te zien, weer compleet anders dan het goudgele zand in het Abel Tasman National Park. Met Quint klim ik een trap af, even bij het zand en de rotsen kijken, terwijl Fleur met Zeger in de buggy een stukje doorwandelt. De donkere stenen zijn heet van de zon, dus het is geen klimdag voor Quint helaas. We lopen een stukje verder en zien heel veel mooi drijfhout, dus nemen wat mooie houtjes mee voor het klusproject thuis: Quint z’n slaapkamer/bed.

Het rondje van de Te Henui Walkway is ongeveer 6 kilometer en duurt ongeveer 2 uur. Het is een kruising van een park en een bos, met een verhard gravelpad, wat met de buggy te doen is, want er liggen geen losse steentjes. Doordat we langs een beek lopen, is er het nodige te zien onderweg. We zien een stel bezig met een touw aan een boom, waarmee hij het water in slingert. Quint vindt het weer prachtig! Na in een half uur veel mooie bomen te hebben gezien, komen we op een plek waar weer in het water gespeeld wordt. Een moeder met 2 jongens staat met een hond in de beek te spelen, ze begint spontaan te vertellen dat haar hond vandaag voor het eerst in 7 jaar zwemt. We kunnen onze jongens uit de beek houden en lopen verder. Het is wel pittig vandaag met die warmte en Quint begint sneller dan anders te roepen dat hij moe is, maar we zetten door, want we zijn met ongeveer 10 minuten halverwege het rondje.

Het rondje was geclassificeerd als ‘easy/moderate’, we snappen waarom als we via het tweede deel van de route terug willen lopen: een smal paadje door hoog gras. De eerst 100 meter ploeg ik nog door me de buggy, maar het is geen doen, dus terug... Dezelfde weg terug hebben we niet zoveel zin in, dus we gaan via (hemelsbreed) de meest efficiente route. Het is nogal een klim, maar gelukkig geldt: ‘what goes up, must come down’, dus daar putten we hoop uit. We wisselen onderweg de buggy af, zodat het te doen blijft. Zodra we boven aangekomen zijn en de zee zien krijgen we weer echt gevoel qua afstand, heel prettig! Met het perspectief van een koud ijsje bij de eerste plek waar we er eentje kunnen kopen, sleurt Quint zichzelf vooruit en mag af en toe bij Fleur op haar rug. Het ijsje kunnen we pas vlakbij de auto kopen, maar we hebben het gered!

Via de supermarkt rijden we terug naar ons huisje, op naar de BBQ! Fleur zet in de auto even een luisterverhaal aan, zodat ze met de airco aan even kunnen bijkomen van de wandeling, terwijk ik even vrij van de jongens de supermarkt in ga. Vanavond lekker de worstjes maken uit ons luxe ontbijtpakket, met angusburgers en groene asperges. Quint wilde graag weer noodles met broccoli, dus heb ik voor Fleur en mij als bijgerecht een paar bakjes met salade gehaald, o.a. weer de bloemkool, broccoli, mango en cashew salade, genieten! Voor we aan de BBQ beginnen raken we gezellig aan de praat met onze Nederlandse buren, drinken gezellig samen de fles bubbels leeg die ik meegenomen had van de supermarkt. Heel gezellig! De jongens vinden het ook weer heerlijk, de gezelligheid van andere Nederlandse mensen om hun heen. Het blijft toch makkelijker communiceren.

Na onze BBQ loopt Fleur met Quint mee naar een ander huisje, iets verderop. We zagen namelijk een drone langsvliegen, die inmiddels al bijna een kwartier weg is. Gaat die nog wel terugkomen? Het blijkt een zeer geavanceerde drone, die wel 10 kilometer actieradius heeft en probleemloos op 1500 meter hoogte kan vliegen. Quint had voor het eten toevallig een drone van duplo gebouwd, dus het is een feestje! Hij mag zelfs even later van Kay de drone laten opstijgen! Het is gaaf om op de tablet te zien hoe die vissersboot, ver uit de kust er van boven uit ziet. Zeger wilde natuurlijk ook kijken, dus inmiddels zijn we met z’n vieren. We praten even gezellig met Esther en haar moeder over hun reis en accommodaties tijdens deze reis. Bijzondere reis maken Kay & Esther: https://www.bynomads.nl. Terwijl ik er nog even sta te praten, ruimt Fleur de tafel af en doet de afwas. Het is inmiddels tijd om Zeger naar bed te doen, dus na Fleur haar inspanningen is het nu mijn taak. Ik hoop snel de babyfoon aan te kunnen zetten om buiten bij het vuur aan te sluiten met een glas whisky.

Het in bed leggen is verre van een feestje vandaag. Ik lig naast Zeger, terwijl Fleur en Quint gezellig bij een vuurplaats gaan zitten. Kay had namelijk al 5 dagen beloofd aan z’n schoonouders om een vuur te maken en Fleur wilde graag marshmellows boven een vuurte houden met Quint. Terwijl zij buiten zijn, ben ik vanaf half 9 al bijna een uur in de weer en hij slaapt nog steeds niet als Fleur met Quint binnenstormt, omdat er een stortbui losbarst! Fleur offert zich nu een half uur op en om de frustratie te beperken, neem ik het rond 22:00 uur weer over van Fleur. Om 22:20 uur ben ik eindelijk verlost van mijn taak, omdat Zeger slaapt. Wat een ellendig einde van de avond was dit. Thuis in Nederland gaat dit wilde beest mooi weer in zijn ‘kooi’ (ledikant met spijlen), dan zijn we hopelijk af van het uit bed kruipen. Als hij oud genoeg is en luistert mag hij net als z’n grote broer in een gewoon bed! Nog een frisje en dan lekker slapen.