Reisdag 51: Van Wellington naar New Plymouth

Vandaag een lange (saaie) rit over het Noordereiland, want waar het landschap op het Zuidereiland veel variatie kent, is het hier veel herkenbaarder qua landschap en wegen. Veel weilanden met koeien, waar op het Zuidereiland vooral schapen te vinden zijn. Qua landbouw is er nog niet zoveel te zien qua gewassen, omdat het hier net in de overgang van lente naar zomer zit. Wel aardbeien en asperges te koop langs de route, maar aangezien we in totaal bijna 5 uur te rijden hebben, hoeven we die niet in de eerste 2 uur al aan te schaffen.

De afgelopen nacht was duidelijk een weekend-nacht bij onze stadse accommodatie, want waar we de eerste 2 nachten weinig geluidsoverlast hadden, was het nu wel even anders... Er gelden mogelijk andere regels qua uitlaten onder auto’s en/of er was weinig politie aan het werk, want het leek wel alsof er straatraces werden gedaan. Zeger en ik lagen letterlijk te trillen van de basboxen en resonerende uitlaten. Fleur en Quint hebben er gelukkig weinig tot geen last van gehad. Zeger waarschijnlijk normaal ook niet, maar hij was loeiheet van de koorts, dus als je dan toch al onrustig ligt, is elk hard geluid extra vervelend. Gelukkig hebben we van 2:00 tot 7:30 uur wel geslapen, maar het was wel een brak nachtje op deze manier.

We maken vandaag een tussenstop in Whanganui, waar een bekend glasatelier zit. We zijn er rond half 1 en aangezien we half 10 ongeveer vertrokken, is dat een prima rustmoment. De jongens hielden zich onderweg weer prima, al is Zeger nog steeds koortsig en niet in z’n sas. We zetten Zeger in de buggy en lopen door de grote winkelstraat, even lekker de benen strekken. Ik heb Fleur nog even een winkeltje ingesleurd, want er hingen leuke jurkjes in de etalage, maar helaas niets ècht leuks gevonden om te kopen. We wandelen door naar het glasatelier en terwijl Quint vol bewondering kijkt hoe mensen glazen presse-papiers maken, zoals oma Elly heeft staan, ga ik met Zeger een blokje om. De oven maakt het binnen namelijk best warm en met die koorts van Zeger is dat geen fijne plek om te zijn. Met de auto op een 90 minuten parkeerplaats gaan we weer op weg. We twijfelden om ergens te lunchen, maar aangezien de supermarkten overal lekkere saldes hebben, haal ik een paar bakjes salade en brood. We eten wat in de auto en rijden door richting New Plymouth.

Quint is onderweg druk aan het kijken of we de vulkaan al kunnen zien, want het hele uitstulpsel aan het Noordereiland waar New Plymouth aan ligt, is ‘Mount Taranaki’, een oude vulkaan. Helaas blijk dat de vulkaan/berg vandaag in een regensluier gehuld is. Wij rijden er zelf zonder regen omheen, maar we zien niets van de top, er is amper te zien dat er een berg is. In New Plymouth doen we boodschappen en dan is het nog een klein kwartier naar de Ahu Ahu Beach Villa’s, bij Oakura in de buurt. Het uitzicht is prachtig, het huis en de tuin er omheen ook. Een hele fijne ruime plek met de jongens, waar ze weer even lekker kunnen ravotten. Ze hebben zelfs het geluk dat er een bak duplo staat, dus er wordt lekker druk gebouwd!

We maken vanavond een Aziatische noodlesoep met kip, veel verse groente en kokosmelk, terwijl de jongens broccoli met kip en noodles eten. Quint vindt de noodles heerlijk en Zeger eet niet al te veel, duidelijk nog wat ziekjes. Al had Zeger vanmiddag bij aankomst wel gelijk oog voor de exorbitante fruitmand, met aardbeien, druiven, kiwi’s, bananen, appels en sinaasappels. De aardbeien en druiven gingen er als een malle in, dus er is gelukkig wel weer iets in gegaan bij Zeger. De jongens slapen op de vide, terwijl wij beneden slapen in een open ruimte, waar keuken, zithoek en bed bij elkaar zitten. Ik ga maar weer even bij Zeger liggen, want anders krijgen we weer zo’n heen-en-weer-loop-spelletje, wat met een ziek mannetje en een trap niet een heel handig iets is. Gelukkig vatten de jongens snel de slaap en kunnen wij nog even lekker zitten.