Reisdag 54: Van New Plymouth naar National Park

Eh, naar National Park? Ja, naar National Park, bijzondere naam voor een gehucht, maar het heet echt zo. Het ligt in Tongariro National Park, waar onder andere de vulkaan zit die gebruikt is als inspiratie voor Mount Doom in Lord of the Rings. Voor we vertrekken, moeten we echter weer ons inpakritueel door, wat wel makkelijk is met de auto onder de carport voor ons huisje. Het is helemaal fijn, omdat de ochtend begint met flink wat regen. De weer-app van Apple geeft ons weinig hoop op mooi weer op de route en op locatie, er is veel regen voorspeld. Voor we de auto instappen, breekt ineens de zon door, dus in onze lange broeken staan we wel even te twijfelen, helemaal als onze buren in korte broek en jurkje lopen. We weten van Dick en Marjan, leuk stel uit Nijmegen van rond de 60 waar we een namiddag mee geborreld hebben, dat ze ongeveer naar dezelfde bestemming gaan, dus wie is beter er op ingesteld?

Voor de rit van vandaag, die omgeveer 4 uur moet gaan duren hebben we een stuk langs de kust te rijden, om daarna richting het centrum van het Noordereiland te rijden. Waar we in Manapouri de ‘Glowworm caves’ aan ons voorbij hebben laten gaan, willen we ze vandaag wel gaan bekijken in de Waitomo Cave, iets over de helft van onze rit. Het is ongeveer 20 minuten extra enkele reis, maar we vinden het toch wel erg leuk om ze een keer gezien te hebben. Fleur had nog even gekeken om vooraf een tijd te boeken gisteren, maar om op een tijdsschema te gaan rijden is niet ontspannen reizen.

Bij aankomst bij de grot zien we gelijk hoe groots de exploitatie is aangepakt: enorme overkapping bij de entree en een voetgangerstunnel om vanaf de parkeerplaats naar de entree te komen. Het valt reuze mee qua drukte, we zijn de 3e in de rij, behalve dat ze zo lang bezig zijn bij de kassa, dat je gewoon 3 minuten per transactie bezig bent. We hebben geen haast en terwijl we om 13:35 uur aan de kassa staan, kunnen we om 14:15 uur terecht, dus valt reuze mee qua wachttijd. 

Bij de wachtruimte bij het cafe zien we een paar groepen met Chinezen arriveren die voor ons naar binnen gaan. We vragen ons wel af hoe druk het binnen zal zijn, als er zulke grote groepen voor ons naar binnen gaan... Even na 14:15 uur worden we naar binnen begeleid, waarbij we kort horen wat we mogen verwachten én, dat gloeiwormen zo’n hekel aan harde geluiden hebben, dat we muisstil moeten zijn. Ehhh... Zeger!? Dat belooft wat.... We krijgen eerst een rondleiding in de grot met op een aantal plekken toelichting over de geschiedenis vanaf het moment dat de grot ontdekt is en gaan uiteindelijk per boot de grot uit.

De wandeling de grot in is makkelijk, het plafond is op sommige delen ongeveer 180 cm, maar dat is slechts de eerste paar meter. De grot is mooi uitgelicht, veel zacht licht, waardoor je perfect kan zien waar je loopt en ook heel mooi de vorm van de grot kan zien. De jongens vinden het duidelijk leuk, want Zeger is stil en Quint kijkt druk in ‘t rond. Na een aantal trappen te hebben afgedaald, komen we op de plaats die ze de ‘cathedral’ noemen, vanwege de vorm en de akoestiek. Op deze plek worden rond de Kerst nog wel eens door een lokaal koor Kerstliederen gezonden. Met het licht uit zingen we met onze hele tourgroep ‘jingle bells’ en de akoestiek is inderdaad erg goed. De ruimte is trouwens ook best ruim, want we zien ondertussen de 2 groepen Chinezen passeren, zonder dat we het gevoel hebben gehad dat we ergens op ze moesten wachten of moeite hadden om plek te vinden om te kijken. 

Het tweede deel van de grot is donker, we zien aan het plafond al enkele twinkelende lichtjes, maar als we door onze knieën gaan en voor ons kijken, zien we er nog véél meer. Als iedereen dit gezien heeft, doet onze gids een lamp aan, waardoor we de gloeiwormen daadwerkelijk kunnen zien. Het hele plafond hangt vol met slijmerige slierten van een centimeter of 15! Het is erg bijzonder om dit te zien en als je hoort dat ze (het zijn de larven van vliegjes) 6-9 maanden zo leven om enkele dagen als vlieg te leven, besef je weer eens hoe bijzonder de natuur is. Via een korte wandeling in de grot, komen we op een plek waar het wederom erg donker is, waar we in de rij komen te staan voor de boot. De eerste boot is vol, in de 2e boot mogen we op de voorste rij zitten. Het is echt pikkedonker, dus we vragen ons af hoe we hier naar buiten gaan varen. Zeger is nog steeds stil, wel met speen inmiddels, maar muisstil vaart onze boot met +/- 20 man aan boord weg. Het blijkt dat er touwen zijn gespannen, waardoor onze gids de boot voorttrekt, ingenieus opgelost! We komen na een donker stuk op een deel van enkele tientallen meters, waar het wel een sterrenhemel lijkt, prachtig! Zeger en Quint genieten er net als wij van, ze zijn goed stil, gelukkig! Als we weer daglicht zien hoeven we niet meer stil te zijn. Onze gids was onder de indruk hoe stil de jongens waren, altijd fijn als het uitpakt hoe je hoopt! We mogen ook eindelijk weer foto’s maken, dus helaas geen gloeiwormen op de foto, maar wel de uitgang van de grot met onze boot.

De laatste helft van de rit brengt ons weer in een compleet ander landschap dan de mooie kust waar we de eerste helft langs reden. Van zee links en heuvels/bergen aan de andere kant, rijden we nu glooiende heuvels met veel grasland in. Het is echt weer anders dan op het Zuidereiland! Je ziet volop plekken die zo voor ‘The shire’ van Lord of the Rings/The Hobbit gebruikt hadden kunnen worden, echt prachtig! Het laatste deel van de rit is het landschap weer anders, minder heuvels en bomen, veel heide en brem.

Ons huis is makkelijk te vinden, helaas blijkt de code van de sleutelkluis veranderd. Dit was wel doorgegeven aan Travel Essence, maar door hen niet aan ons. Niet de eerste keer deze reis dat onze reisinformatie niet goed bijgewerkt bleek te zijn, wat toch wel slordig en onnodig is. Een sleutelafhaalpunt eerder deze reis was al maanden geleden veranderd, meerdere restaurants in de omgeving bleken al meer dan een jaar gesloten, we hadden wel overal gratis wifi, terwijl dat niet overal stond. Gelukkig klopte het telefoonnummer van de beheerder wel en zo bleek dat we we ‘m sowieso hadden moeten bellen, want hij had de sleutel niet in de sleutelkluis gestopt. Met 2 minuten was hij er, dus gelukkig konden we snel onze spullen uitpakken. Nog even op zoek naar de supermarkt, wat een bij een tankstation ingebouwde super was. Erg hoge prijzen en een beperkt aanbod, hier hadden we wel een opmerking gezien willen hebben dat het handig is om boodschappen mee te nemen uit Taumarunui, waar we 40 minuten voor National Park doorheen kwamen. 

Quint is bekaf van vandaag en zeurt en jammert dat hij in een restaurantje wil eten (hij had opgevangen dat we erover dachten, maar door aanwezigheid van supermarkt begonnen we te twijfelen), waar ik eigenlijk ook wel aan toe ben. Het was een lange dag en dan is het fijn om nog even buiten de deur te zijn met de mannetjes. Bij anderen zijn ze nog liever <kuch> dan bij ons, ergo als we ergens anders zijn gedragen ze zich beter. Dus we belanden bij de lokale ‘Schnapps bar’, waar de frituur werkt, dus eet Zeger frites met vis, Quint frites met mini corndogs, Fleur ‘fish & chips’ en ik de hamburger met... frites. De jongens krijgen echter twisterfries, dus wij zijn jaloers! Het smaakt prima, het biertje erbij is heerlijk. Vanavond gaan de mannetjes zowaar samen lief slapen, nadat ze nog even lopen te geinen in bed, maar zonder dat Zeger z’n bed uitkomt, dus we zijn helemaal blij!