Reisdag 57: Via de ‘Geothermal highway’ naar Roturoa

Na de regen van gisteren is het vanochtend zoals het weerbericht het voorspeld had: stralend blauw! Ik facetime even met Tara en dan gaan we eten, douchen en inpakken. We hebben heel veel zin in vandaag: relatief korte reisdag met heel veel leuke dingen onderweg, dus het zal niet eens als een reisdag voelen.

Als we de straat uitrijden zien we voor het eerst Mt. Ngaruhoe (nu duidelijk herkenbaar als Mount Doom uit Lord of the Rings) en Mt. Ruapehu in volle glorie, eerder lagen die grotendeels in de bewolking. Die zijn natuurlijk op de foto gezet! Ook Mt. Tongariro is nu te zien, maar die is door het ontbreken van een duidelijke top en het ontbreken van sneeuw minder indrukwekkend. Nadat de jongens klaar zijn met ons, als gevolg van  3 stops vanwege de fotogenieke, zichtbare bergen, rijden we een langer stuk. Onderweg luisterverhalen van de Efteling aan en op naar Lake Taupo, het grootste meer van Nieuw-Zeeland, waar we langs rijden op weg naar Roturoa.

We rijden door tot voorbij Taupo waar we de Huka Falls bekijken. Het is best druk op de parkeerplaats, echt een verschil met alle locaties waar we tot nu toe zijn geweest. Er zijn nog genoeg parkeerplekken, maar we moeten wel weer even wennen. Het is duidelijk dat Taupo en omgeving op en top toerisme is. De Huka Falls is meer een stroomversnelling dan een waterval, maar zeker de moeite waard om te zien, want het is wel een forse hoeveelheid water die zich met veel geweld verplaatst! De kleur van het water is ook intens blauw, helemaal op deze mooie zonnige dag. Daarna rijden we naar Craters of the Moon een paar kilometer verderop, waar een wandeling van 45 minuten over een relatief klein geothermisch gebied aangelegd is. Onze eerste kennismaking met zwavelluchten, sissende aarde, kraters, modderpoelen, etc. Echt heel bijzonder om te zien, ik vond het lastig er een voorstelling van te maken voordat we er geweest waren. Het is met alle kraters duidelijk hoe dit gebied aan z’n naam komt. Gelukkig viel de rotte-eieren lucht mee! 

Op de route ligt een garnalen-kwekerij, waar ze een heel themapark hebben aangelegd. Wij eten garnalen, de jongens delen ‘fish & chips’, maar proeven beiden van de gestoomde garnalen, waarna Zeger alleen maar z’n hand blijft uitsteken naar Roeland, die de garnalen pelt. We weten de jongens te overtuigen dat we het bij lunchen houden en dat blijkt tijdtechnisch erg handig. We willen namelijk ook nog naar het geothermische park Orakei Korako vandaag, dat bekend staat om de ‘terrassen’ met deposities van mineralen en de aanwezigheid van een grote grot. We komen iets na 15:00 uur aan, maar met een slapende Zeger twijfelen we even of we gaan wachten tot hij wakker wordt. Ik check even hoe of wat en het blijkt dat het bezoekerscentrum om 16:30 uur sluit en de laatste boot terug om ongeveer 17:30 uur zou moeten gaan. Je wordt hier namelijk met een bootje vanaf het bezoekerscentrum de rivier overgezet, waarna een wandeling volgt van ongeveer 75-90 minuten langs nog meer natuurspektakel. We besluiten om niet te wachten tot Zeger wakker wordt en heisen ‘m op Roeland z’n rug. We maken hier weer flink wat hoogtemeters, want vandaag komt (vooral door dit bezoek) uit op 116 verdiepingen en iets meer dan 8 kilometer. We zijn onze training voor de wintersport al alvast begonmen. Wat is dit weer een compleet andere ervaring! Het is veel diverser dan de vorige wandeling en ook echt weer iets anders, zeker de moeite waard. De foto’s spreken voor zich! 

Rond kwart voor vijf zijn we terug bij de auto, en hebben nog een rit van een uur voor de boeg. Bij Rotorua doet Roeland boodschappen en ik blijf met de kids even in de auto wachten. We zijn allemaal moe en hongerig. Dan vind ik het plotseling stinken. Ik doe de deur open om te kijken of het van buiten komt gezien de zwavelgeur die ook in de stad aan het meer hangt, maar nee... Ik loop naar Zeger en ja hoor: een gelekte poepluier waar hij door zijn makkelijk zittende korte broek met zijn handen bij kan........ Gatver!!! Zeger onder mijn arm, doekjes en luier mee, Quint mee en op zoek naar de wc in de supermarkt. Opvallend hoeveel openbare wc’s er zijn, en ook hoeveel supermarkten een klantentoilet hebben. Superfijn! Het is heel ruim en er is ook een grote spoelbak. Quint gaat op de uitkijk om Roeland te waarschuwen, ondertussen bij Zeger alles uit, alles boenen terwijl hij aan het gillen is, luier weer aan, Roeland weer van de partij en in zijn luier de auto in. Ik voel me vies en het stinkt nog steeds, maar daar is nu niets aan te doen. We rijden 15 minuten en zijn dan bij ons nieuwe huisje. Gelukkig hebben we een wasmachine, dus alles inclusief Maxicosi-hoes de machine in, Zeger en ik onder de douche, terwijl Roeland kookt. 

De wraps met Mexicaanse groenten en kip smaken heerlijk, daar waren we echt aan toe. De kids gaan om 20.30 naar bed en wij kijken nog een serietje terwijl boven de wasmachine er voor zorgt dat we een aardbevingservaring krijgen, want de centrifuge laat zelfs de schilderijen in de woonkamer klapperen tegen de muur! We zijn blij dat de jongens er niet wakker van worden!