Reisdag 16: Van Noosa naar Sydney

Vandaag om 8:00 uur in de auto is het plan, met ongeveer 2 uur rijden, zouden we prima op tijd moeten zijn voor onze vlucht van 12:05 uur. We hebben net als de andere keren onze bagage gisteravond al weer ingepakt, dus het valt mee met de opstarttijd. Helaas waren de mannen bijna een uur voor onze wekker wakker, dus we zitten met heel rustig aan doen om 7:45 uur in de auto.

Onderweg met de auto veel punten van herkenning, want Glasshouse Mountains lag dichter bij Brisbane dan Noosa. Toch was de combinatie die we nu hadden ook wel erg fijn. (Wandelen & strand & zwembad in Agnes Water, bergen en wandelen in Glasshouse Mountains, waanzinnig strand & zwembad in Noosa.) Op de luchthaven aangekomen nog even een vriendelijke medewerker die ons vertelde waar we vlakbij konden tanken, scheelde toch weer AUD 1,60 tegenover AUD 4,00 per liter bij Avis. Auto volgegooid en weer terug naar de Avis. Inspectie was snel klaar, dus klaar om naar de luchthaven te lopen...

Ineens op 30 meter afstand een luid geroep en er wordt geslagen op een auto. Blijkt er een medewerker van Avis niet uit z’n doppen te kijken... Rijdt op z’n gemakje naar achteren, terwijl daar een stel druk is met het inpakken van hun huurauto. De kinderwagen stond op de betreffende parkeerplek waar ingeparkeerd wordt, dus zeker een logische reactie van de vader om hard op de achterruit van de inparkerende auto te slaan. Zo zie je gelijk wat de kracht is van een stevige, bebaarde Australiër (type rugbyspeler), want na een slag of 5 slaat hij pardoes de achterruit aan gort. Maakte wel even indruk en al helemaal op Quint. Het deed mij vooral terug denken aan Kos, toen de chauffeur van onze lijnbus niet doorhad dat Fleur met Zeger op de arm nog moest uitstappen... terwijl ze uitstapte en Zeger met z’n hoofd tussen de deuren kwam. Ik sloeg met vlakke hand op de zijkant van de bus en toen was ook iedereen in de bus wakker. Wat is het toch akelig om zo’n gevoel van onmacht te hebben als er iets in je bijzijn met je kinderen gebeurt.

Op de luchthaven ging alles weer makkelijk met het afgeven van de bagage en de buggy, was identiek als bij onze vlucht naar Gladstone, dus dat voelde vertrouwd. We zijn even rustig aan de wandel geweest en hebben even wat lekkers gehaald met de jongens. De speciale Halloween-donuts vielen erg in de smaak bij ze, stukken beter dan de vliegtuiglunch. Het was een korte vlucht van 70 minuten, maar Zeger heeft Fleur flink bezig gehouden... Fijn toen we weer ruimte hadden om ‘t beest los te laten in Sydney op weg naar de bagageband. De bagage was er allemaal en de taxi’s stonden direct voor de deur. Met de airport-fee voor de trein, kwamen we met ‘t gezin op een totaal van AUD 50, terwijl de taxi tussen de AUD 50 en 70 zou zijn. Was toch wel even ontspannen met de taxi, met al onze bagage. Heerlijk om daardoor even na 16:00 uur weer de accommodatie uit te kunnen wandelen voor een paar boodschappen. We zijn op weg naar de supermarkt nog even neergestreken op een gezellig terras en hebben bij een slijter wijn en bier gekocht, dus lekker op weg. Met de boodschappen in en aan de buggy was ‘t nog wel even een stukje. Fleur heeft een pizza afgehaald, terwijl de mannen gedrieën via een omweg naar huis wandelden, want met alle boodschappen was de lange trap van de heenweg iets teveel van het goede. De pizza was geweldig, zalm & garnalen op de ene helft en op de andere mango & kip. Quint liep te muiten dat hij geen pizza wilde, maar dit was toch lekkerder dan hij had verwacht!

‘s Avonds met de familie (vroeg) op bed heb ik nog even zitten spelen met lange sluitertijden. We hebben zo’n bizar mooi uitzicht op de Harbour Bridge en het Sydney Opera House, dat je versteld blijft staan. Blij met het resultaat van de eerste test. Ik ga er nog wel een avond mee aan de slag!