Reisdag 18: Lavender Bay & kapper

Vandaag nemen we even de tijd, rustig ontbijten en dan gaan we een rondje rond Lavender Bay. Dat is ‘onze’ baai, waar onze accommodatie aan ligt. In de lift staat dat er bij de receptie een gesigneerd fotoboek te koop is van Wendy Whiteley’s Secret Garden. Dat moet dus wel een mooie tuin zijn om te bekijken én het ligt perfect tussen ons en het Luna Park in, dus een makkelijk excuus om langs te gaan. Quint heeft namelijk inmiddels al 2 avonden een mooi verlichte kermis gezien, dus we moeten er wel naartoe.

Het parkje/de tuin was makkelijk te vinden, maar het was wel weer een tochtje op en af, dus ook vandaag vast weer genoeg ‘traplopen’ volgens de iPhone app. Het is inderdaad prachtig aangelegd en daarmee echt een oase in de volgebouwde omgeving. Blijft altijd weer leuk om planten te zien die we in Nederland niet in de tuin hebben, hier zien we in enorme afmetingen onze kamerplanten staan. De buggy laten we even staan, zodat we de diverse paadjes en klimmetjes kunnen maken. Zeger vindt het wel weer fijn om even ‘uitgelaten’ te worden, want zo voelt het af en toe wel met de lange wandelingen, ingesnoerd in een buggy is ‘t een hele zit met ouders die veel willen zien.

Het korte stukje naar het Luna Park is een wandeling langs allemaal beeldjes van stripfiguren/cartoons (van dieren). Leuk om steeds weer een nieuwe te zoeken tussen de planten en aan Quint te vragen wat voor dier het is. En voor je het weet ben je bij (de achteringang van) Luna Park. Een vriendelijke dame bij een attractie legt uit hoe het werkt, we zullen naar de kassa vooraan moeten voor een polsbandje. Verder kan je aan de hand van kleuren i.c.m. een opgestoken duim of 2 vingers zien of kinderen er zelfstandig of alleen onder begeleiding in mogen. Effectief gezien zijn er 4 attracties waar Quint zelfstandig in mag, dus ‘t is eigenlijk wel erg karig. Voor andere attracties waar Quint in wil, zou Fleur of ik een kaartje voor bij moeten kopen. Bij elkaar meer dan €50 neerleggen voor een paar kermisattracties vind ik echt zonde, dan laat ik ‘m liever 50 ritjes in zo’n bewegende auto voor een winkel maken, nu nog een oplossing met Quint.... Oké, uitleggen dat ‘t heel duur is en dan ter compensatie iets van snoep, dat zal vast lukken. De deal is gelukkig snel gemaakt, alleen niet slim van mezelf dat ‘t een enorme lolly is en Zeger ‘m natuurlijk ook wil... <oeps> Quint loopt dus de rest van de dag àchter de buggy...

Fleur heeft vermoedelijk haar zonnebril op sterkte in de tas met ‘t brood laten zitten, dus we wandelen (met wederom flink wat hoogteverschil) naar de supermarkt. Helaas blijkt daar niemand de tas te hebben gevonden... Met flinke frustratie om de verloren gewaande zonnebril, gaan we bij een Vietnamees eettentje even lunchen. Het is in deze straat vandaag een drukte van belang met lunchende zakenlui, waar het zaterdagavond nog uitgestorven was. Na een lekkere noodlesoep en verse springrolls, is het plan om met de boodschappen voor het eten vanavond terug te gaan naar ons appartement, maar Fleur zag een bordje van een kapper staan. De jongens mogen wel een beetje gekortwiekt, dus als we nu toch tijd hebben...

Quint zit als eerste in de stoel en ik zit nog net niet met m’n handen voor m’n ogen als ze begint met knippen. Het lijkt wel een showkapster, zoals ze met twee vingers haar pakt en even vlug knip-knip de schaar schuin in de pluk zet. Ik zie haar zo in haar eigen vingers knippen. Maar ach, we zijn op vakantie en desnoods trekken we de tondeuse er ergens op de langste stand er overheen. Fleur is er wat geruster op en ik bewonder vooral Quint die keurig blijft zitten. En als dan ‘t eindresultaat er is, valt m’n mond nog net niet open van verbazing. Deze dame heeft ‘m echt geweldig goed geknipt. Ze vertelt nog even wat ze heeft gedaan en waarom, vanwege al z’n kruinen en stijl vallende haar en dan is het de beurt aan Zeger. Die mag met een zeemeermin kappersschort om bij Fleur op schoot. Z’n gebruikelijke temperament is even weg, omdat hij een beetje onder de indruk is, maar al snel is het handig als ik een fimpje voor z’n neus kom houden. Ook Zeger wordt mooi geknipt, dus we gaan op ons gemak richting appartement.

‘Thuis’ aangekomen, vindt Fleur de (lege) rugtas waarin we dachten dat we de boodschappen hadden laten staan. Vermoedelijk hebben we dus boodschappen op de band laten staan (we waren de laatste klant bij die kassa.) Ik bedenk mij ineens dat die brillekoker van Fleur wel eens in de cameratas zou kunnen zitten én.... daar blijkt de bril inderdaad tevoorschijn te komen! Fijne meevalller!

‘s Avonds eerst weer even gekookt, gegeten en de jongens op bed gelegd, om daarna met een lekker wijntje wederom te genieten van ‘t indrukwekkende uitzicht. Terwijl ik naar de Harbour Bridge zit te kijken, verwonder ik mij over de willekeurig bewegende lichtjes boven de brug. Of ze er nu precies boven zitten of verder weg, kan ik niet goed zien, maar het lijken wel tientallen ‘drones’. Fleur ziet wat ik bedoel, maar gelooft ‘t wel. ‘Als je zo benieuwd bent, vraag je het toch bij de receptie, die zal je vast voor gek verklaren.’ Dus ik naar beneden... Terug boven: ‘Ze keek mij aan alsof ik gek was.’, ‘Zei ik toch!’. Hahahaha nee hoor, ik kreeg een hele duidelijke toelichting: het zijn allemaal meeuwen die motten vangen boven de brug. Dus het is het licht van de brug dat op de buik van de meeuwen schijnt. Dichterbij zou je de vleugelbewegingen moeten kunnen zien. Als je het weet, kan je sommige bewegingen van de lichtjes (meeuwen) ook ineens goed plaatsen! Grappig weetje en leuk dat de dame bij de receptie dit kon vertellen!