Reisdag 24: Milford Sound

Om 6:10 uur gaat de wekker, want we hebben voor vandaag een boottocht door de Milford Sound op het programma staan. Echter door de regen en sneeuw van gisteren in dit gebied was de weg gisteren het grootste deel van de nacht dicht. Om 7:30 uur zou er een nieuwe update op de site van de NZ Rijkswaterstaat verschijnen, maar om de boot te halen moeten we op dat tijdstip al in Te Anau zijn, en dat zijn we ook precies. Bij het tankstation zien we dat de verwachting is dat de weg om 10 uur opent. Daarmee gaan we de boot echter niet halen, punt van de afsluiting ligt op ruim 45 minuten rijden van vertrekpunt van de boot. De organisatie waar we mee gaan heeft een visitor centre in Te Anau en is vanaf 7:30 uur geopend dus we kunnen het mooi navragen. Advies is om 10 uur bij punt van de afsluiting te staan, en wellicht dat boten wat dichter op elkaar vertrekken omdat iedereen verlaat zal zijn. 

We drinken dus nog koffie en zijn, na een tussenstop voor wagenzieke Quint, voor 10 uur ter plaatse en de weg blijkt dan al open. De Homer-tunnel is eenbaans, dus met stoplichten wordt het verkeer geregeld, in de zomer kunnen de wachttijden oplopen maar nu valt het mee. Als we om 10:35 uur richting boten lopen zien we degene vertrekken die erg lijkt op de onze, en na binnenkomst in de terminal bleek dat inderdaad onze boot.... Fijn advies van de dame in Te Anau, maar niet heus. Hoe al die mensen daar op tijd waren vragen we ons af, misschien verbleven die dichter in de buurt? We kunnen om 13:15 uur mee, maar dat vinden we te lang wachten met de kids, maar er wordt geregeld dat we me een andere maatschappij mee kunnen om 11:00 uur, en dat blijkt schot in de roos: kleine boot, aardige crew, en we komen dicht(er) bij zeehonden en pinguins. De Milford Sound is een fjord, uitgesleten door gletsjerijs dat hier vroeger aanwezig was. Nu resteren de stijle hellingen met weinig begroeiing, en enkele watervallen. Door de hevige regen van gisteren komt er echter op honderden plekken water naar beneden, allemaal stroompjes en kleine watervalletjes, die morgen waarschijnlijk weer verdwenen zijn. Vandaag is het op af en toe een bui na droog, dus het is genieten! 

Op de terugtocht naar huis zien we de berichte kea’s, brutale bergpapegaaien die bedelen om eten en anders aan je autorubbers beginnen. Wat zijn die vogels enorm! Geweldig hoe Quint oogcontact heeft met de brutale vlerk op onze buitenspiegel! Later slapen de kids een groot deel van de terugweg, Quint heeft bewust een halve primatour (officieel vanaf zes jaar) i.p.v. een kwart gehad, dus dat draagt er misschien ook aan bij, <oeps>... Roeland gaat er nog even uit bij Mirror Lakes, maar het water is niet spiegelglad, dus de weerspiegeling van de bergen moeten we in de boekjes bewonderen.

Bij ons huis aangekomen is het tijd voor wraps met lamsgehakt (NZ heeft veel meer schapen dan inwoners, dat hebben we vandaag ook weer met eigen ogen gezien), maïs, kidneybonen, tomaat en kaas. Kids nog even onder de douche, en dan hebben we nog even lekker wat tijd voor onszelf.