Reisdag 32: Van Lake Wanaka naar Lake Tekapo & ‘Stargazing 1’

De rit van vandaag is ongeveer 2,5 uur waardoor we de dag weer rustig beginnen. We pakken onze spullen in, zetten de bedden van de jongens weer terug en leveren rond 10:00 uur de sleutel in.

Onderweg hebben we één bestemming in beeld: de Clay Cliffs bij Omarama. Het is een extra rit van 10 kilometer over een voor Nieuw-Zeelandse begrippen slechte weg. De maps.me-app geeft aan dat we er een uur over gaan doen. Oké.... In de praktijk blijkt ‘t een stuk minder erg te zijn, zeker met onze 4x4. Mensen met campers rijden er met 30 km/uur naartoe, maar wij denderen met 80 km/uur over het pad. De kliffen zijn, ondanks ‘t bewolkte weer erg mooi en de wandeling er naar toe is goed te lopen. Zeger weer op m’n rug en Quint sjouwt weer stoer de helling op samen met Fleur. Het loopt best wel omhoog en afhankelijk van je klimbehoefte kan je aan het einde nog behoorlijk ver door. Wij houden het veilig, zeker met Zeger op m’n rug. De ondergrond is allemaal vochtig, waarbij je goed kan zien waar een kleiwatermengsel over de paden loopt. Terwijl we terug lopen begint ‘t te regenen, dus we zetten de pas erin, waardoor we niet meer dan een paar druppels meepakken.

Na ongeveer 45 minuten rijden we langs een zalmkwekerij, waar we verse zalm kunnen eten, dus ondanks dat we net onze zelfgemaakte lunch op hebben, toch even een portie koudgerookte zalm met soyasaus en wasabi! Yammie! We nemen nog portie warmgerookte zalm mee, die met een zakje ijs erbij prima goed blijft tot we in Lake Tekapo zijn. Helaas zijn alle bakjes voer om zelf de zalmen te voeren leeg, dus Quint baalt (met woede en tranen.) Al die busladingen Aziaten ook...

Klein stukje verder zit Lake Pukaki, waar we een prachtig uitzicht hebben over het meer met in de verte Mount Cook. We stappen even uit om een mooie foto te maken en de enorme rotsen langs het water blijken een klimwalhalla voor Quint. Wat heeft hij het klauterend en klimmend naar z’n zin! Het kost moeite om hem weer de auto in te krijgen. 

Bij Lake Tekapo rijden we naar het opgegeven sleuteladres om daar een bord te zien staan dat hun kantoor verplaatst is. Gelukkig is ‘t een klein dorp, maar wel irritant als je net langs het kantoor bent gereden en nu weer terug moet. We halen de sleutel en doen gelijk even een paar boodschappen, zodat we niet meer weg hoeven als we bij ons huisje zijn. Het ‘huisje’ blijkt zowat in een aflevering van ‘The Cribs’ van MTV te kunnen, het is een enorme woonkamer/keuken met uitzicht op Lake Tekapo, 4 slaapkamers en 2 badkamers met een garage voor 2 auto’s. Bizar groot, maar ‘t wordt ook actief aangeboden vanaf 2 personen. Je betaalt meer als je er met meer personen verblijft. Heerlijke luxe in elk geval, net als het goede internet en de Sky-televisie aansluiting. Toch lekker om de jongens ‘s morgens even voor de TV te kunnen zetten, zodat we nog even een half uurtje kunnen blijven liggen. Zo einde middag is het echter heerlijk weer, dus Fleur speelt met de kids rond het huis, terwijl ik wortels, aardappels en worstjes met lekkere jus heb gemaakt. De kids smullen echt, en Quint complimenteert me spontaan dat ik zo lekker heb gekookt, schatje!

Fleur is echt supergoed bezig om onze activiteiten te plannen, dus heeft iets moois gevonden in Lake Tekapo: ‘Stargazing’ (Sterrenkijken)! We hebben voor zowel de maandag als de dinsdagavond/nacht geboekt, dus vanavond mag Fleur en morgen ga ik. Om 23:25 uur vertrekken richting verzamelpunt om er op tijd te zijn. voor een tour van ongeveer 0:00 tot 1:15 uur.

Fleur haar ervaring: de rit er naar toe is al een kleine uitdaging, want het is erg donker hier. Lake Tekapo ligt in het International Dark Sky Reserve, dus er is o.a. speciale straatverlichting, en gelden er strenge regels om alle verlichting zo beperkt mogelijk te houden. Lastig zoeken dus, want nergens een huisnummer te herkennen. Precies op tijd kom ik uiteindelijk binnenlopen, krijg een lange warme donsjas voor over mijn eigen spullen en na een kort ritje zijn we op een iets hogere plek en staan we onder een schitterende sterrenhemel met een duidelijk herkenbare Melkweg. Die jas is geen overbodige luxe, want het is koud! Er zijn twee telescopen waar we door heen mogen kijken, terwijl ze telkens op andere dingen gericht worden: de maan, Mars, verschillende sterren(beelden), een nebulus (gaswolk die licht geeft). De sterrenhemel op het zuidelijk halfrond is anders dan op het noordelijk halfrond, dus ik hoor een hoop nieuwe namen. De informatie is leerzaam, en aan het eind worden ook nog individuele foto’s en een groepsfoto gemaakt, leuk aandenken!