Reisdag 41: Wings over whales!

Vandaag is het zover, ons tweede luchtruimavontuur deze reis. Alsof we onszelf al niet genoeg te buiten waren gegaan met een helikoptervlucht, gaan we vandaag met een propellorvliegtuig proberen om walvissen te zien. We hebben er zin in! Voor de zekerheid Quint & ik aan de primatour, nadat Quint gisteren dus weer wagenziek was en ik in de helikopter een onbestemd gevoel in m’n maag kreeg.

We zijn keurig om 8:30 uur aanwezig, in tegenstelling tot onze ‘mede’-walvisspotters, die om 8:50 uur aan komen zetten. Uiteindelijk horen we even later dat ze toch niet met ons mee vliegen, wat onze vlucht een privévlucht maakt, wat een luxe! Dat betekent ook nog eens dat we allemaal aan één kant achter elkaar kunnen zitten, zodat we maximaal de tijd hebben om (hopelijk) walvissen te zien. Onze piloot komt ons vertellen dat we iets later vertrekken, want er is een walvis gezien, maar die is net onder gedoken. Door later te vliegen, weet hij zo goed als zeker dat we ‘m gaan zien. Spannend!

Het vliegtuig in gaat super, Quint is helemaal blij met z’n stoel achter de copiloot (that’s me!), terwijl Zeger weer achter hem zit op een eigen stoel en Fleur de rij sluit. Het is wel even spannend met Zeger op een eigen stoel, maar met Quint en Zeger op een zitverhoger kunnen ze perfect naar buiten kijken. Het opstijgen gaat ook soepel, want er staat amper wind, dus zonder primatour had ik het dit keer prima gered. Op zee zouden er wel forse golven zijn vanwege golfslag ver op zee, dus ik vermoed witte koppen, maar de zee is prachtig blauw. In de verte zien we 2 boten en een ander vliegtuig, dus.... de toeristische trekpleister is gespot! We hebben hem gevonden! Afwisselend met het andere toestel vliegen we in rondjes hoog en laag over de boten en de walvis, want er mogen maar 3 voertuigen tegelijkertijd dicht bij de walvis zijn. Het is super, ook als we de boten op en neer zien gaan, heerlijk om in ‘t vliegtuig te zitten! We vliegen nog een stukje naar het zuiden en daar zie ik wat springen onder ons. Het is een groep dolfijnen! Wat mooi om ze zo voort te zien bewegen! Quint ziet ze ook en vraagt aan mij weer even mijn telefoon, zodat hij een foto kan maken. Hij glundert dat hij ook mag fotograferen. Tussendoor vraag ik met een duimhoog of alles goed is achter mij en zie van Quint en Fleur een duim komen. Even later ziet Fleur ook Quint omdraaien naar Zeger met z’n duim omhoog, even vragen of het ook goed is bij Zeger, de lieverd! Echt genieten hoe lief hij is!

We vliegen nog een stukje naar het noorden, zodat we over het schiereiland van Kaikoura komen, voor we terugvliegen naar de landingsbaan. Ik zie op ‘t klokje dat we exact 30 minuten gevlogen hebben, strak gepland door de piloot, maar voor ons voelde het geen moment als een routinevlucht. We hebben genoten!

Je kan natuurlijk op zo’n dag geen grotere pieken meer krijgen, maar Quint benadrukt hoe geweldig de ochtend was.... Hij is stierlijk vervelend vanaf het moment dat we terug zijn in ons huis. Is de spanning er af? Is het vermoeidheid? Geen idee, maar er is echt geen land met hem te bezeilen. Dus we gaan vandaag niets spannends meer doen en rommelen wat aan in huis.

We doen ‘s middags nog wat boodschappen, tenminste, ik loop de winkel in, terwijl Fleur met 2 draakjes in de auto wacht. Ik haal brood en een paar dingen voor bij de borrel einde middag, zodat wij het in elk geval gezellig kunnen maken. Uiteindelijk doet een borrel-bordje met komkommer, cervelaat, brie en een paar crackers met Discovery Channel over goudmijnen op TV de jongens goed. Het is weer wat gezelliger gelukkig. Wij maken ‘t voor onszelf sowieso gezelllig met een fles bubbels. Na het eten spelen ze nog even en om 20:00 uur liggen ze erin. Wij ploffen op de bank en zetten een film aan op de iPad. Even lekker samen ontspannen en genieten van de rust.