Reisdag 50: Stadswandeling Wellington

De kids lagen er gisteren laat in, vandaag zijn ze gelukkig niet al te vroeg, dus iedereen heeft energie voor een leuke nieuwe dag. Na het ontbijt gaat Zeger de buggy in en gaan we op weg naar de Wellington Cable Car. Dit is een ‘must do’ attractie in Wellington, enerzijds omdat het een bijzondere tram is, anderzijds omdat het dé manier is om zonder stijle klim bij de botanische tuinen te komen. We lopen gezellig door de stad, heerlijk om weer even in een stedelijke omgeving te lopen, met winkels, kantoren en druk verkeer. We merken wel dat we meer stads- dan plattelandsmensen zijn, zouden beiden de stad missen als we er te ver vandaan zouden wonen.

Er staat best een rij bij de ‘Cable Car’, maar uiteindelijk gaat het best vlot. Met de buggy stappen we op het bovenste plateau in, want daardoor hoeven we geen trappen op of af in de tram. Het is een bijzonder iets, een tram waarvan het intereur er met trappen en al ingezet is vanwege de schuinte (voor familie de Korte: lijkt op de skilift/treintje bij de Hartkaiser). Quint kan met Fleur zitten, terwijl ik met Zeger in de buggy achter ze sta. Er is een hele lichtshow gemaakt in de tunnels waar we doorheen rijden, geeft ‘t wel een leuk effect. Het is maar een korte rit, al is dat helemaal niet erg. Bovenaan kijken we even in het museum, waar een antieke tram staat en waar een stuk geschiedenis beschreven staat over de tram. We gaan lekker aan de wandel, de route uit het reisboek dat we van Astrid en Lex gekregen hebben, leidt ons via de tuinen naar de Old St. Paul, die Quint graag van binnen wil zien doordat hij een foto heeft gezien van het houten interieur.

In de de route door de tuinen is prachtig. Vlak voor we bij een speeltuin aankomen, ziet Fleur ineens een Tui in een boom zitten. Ik had er al eerder deze reis een gezien, maar nog niet zo rustig etend in een boom. Mooi moment om er een op de foto te zetten! Dan lekker de speeltuin in, helemaal fijn voor de jongens. Quint gaat op eigen initiatief van een hoge glijbaan, fijn om te zien dat hij wat minder angstig lijkt. Zeger wil ‘m graag achterna, maar het is nogal een hoge glijbaan, dus dat is niet echt een optie. Ik sta met de buggy en camera verderop als ineens toch Zeger naar beneden vliegt. Fleur had ‘m in het bovenste deel van de buis vast en vanaf daar was de afstand niet al te ver meer. Handige joep snapt alleen niet dat hij z’n schoenen niet op de glijbaan moet houden, dus in een soort 360 graden rondje op z’n rug vliegt hij de glijbaan af. Beetje geschrokken, maar hij wil het liefste weer naar boven. Het is een totaal ander mannetje dan z’n broer. Die mag nog even op een ‘flying fox’ (‘tokkelen’), maar kijkt als een boer met kiespijn waarbij het ook nog eens dun uit de broek loopt. Ik weet niet waarom, maar hij gaat daarna met dezelfde blik en roepend ‘papa je moet me helpen en geen foto’s maken’ weer eraf. De foto’s zeggen genoeg....

Via het park lopen we nog een stuk over een oude begraafplaats voor we bij de Old St. Paul in de buurt komen. De oude grafzerken zijn reuze interessant voor Quint, want met mos erop en roestende hekken er omheen, ziet het er erg gaaf uit. We lopen een snelweg over en komen uit bij de ‘Beehive’ (bijenkorf), zoals het parlementsgebouw genoemd wordt. Het is half 2, dus we gaan niet kijken voor een tour, eerst maar eens een plek vinden om te lunchen. We komen uiteindelijk bij de Subways terecht, waar ik vanwege de slappe broodjes in Nederland niet zo snel zou komen. Nu is het perfect om met de jongens even te zitten en een broodje te eten.

De Old St. Paul’s is inderdaad zo mooi als op de foto. Het is indrukwekkend dat deze (voor hier) oude kerk ondanks de aardbevingen nog steeds staat. We kijken binnen rond, staan met onze korte broeken aan naar de kerstversiering te kijken en kijken even in het kerstwinkeltje in de kerk, blijft vreemd in deze warmte. We lopen vanaf de kerk terug richting ons huisje en lopen zo nu en dan nog even een winkel in. 

Qua tijd is het net lastig met eten: in de stad blijven of nog even langs huis. Het is heerlijk zonnig, dus we besluiten een plek in de zon te zoeken op het grasveld waar gisteren al heel veel mensen op zitzakken zaten met een biertje in de hand. De zon schijnt, bier is lekker, kids vermaken zich met de hond van de buren, het leven is goed! We besluiten te blijven zitten en wat eten te bestellen. Als de bestelde frietjes en pizza komen is het leven nog beter! Alleen zijn de pizza’s gigantisch, dus we doneren bijna een halve aan een stel naast ons, zijn zij ook weer blij!