Reisdag 4: Brisbane - Lone Pine Koala Sanctuary

Onze tweede en laatste volle dag in Brisbane begint eigenlijk perfect, want de jongens hebben een goede, normale nacht gemaakt en wij (mede daardoor) ook. Vandaag staat de ‘Lone Pine Koala Sanctuary’ op het programma waar we met een reguliere busverbinding rechtstreeks naartoe kunnen, vanaf een halte die zich op slechts een paar minuten lopen van onze accommodatie bevindt. Helaas is het vandaag wederom een bewolkte en regenachtige dag, maar we kunnen in elk geval zonder onze regenjassen naar de bus lopen. Nog even een koffie to-go gehaald naast het hotel en op naar de bus. De jongens vermaken zich prima met 40 minuten naar buiten kijken en wij ook. Altijd weer bijzonder hoe er in andere landen gebouwd wordt en welke (prachtige) planten er groeien.

Voor het park hadden we onze tickets al gekocht bij een Visitor Centre, was niet nodig voor drukte bij de entree, maar scheelde wel een paar dollar én was wel zo aardig naar de vriendelijke dame die we benaderd hadden voor informatie. Twee passen door de ingang en we konden weer onze regenkleding aan, maar het mocht de pret niet drukken. Eerste stop: binnenverblijf van een vogelbekdier. De mannen waren niet zo erg onder de indruk, want het was toch maar een donker, minimaal verlicht aquarium waar snel iets donkers in rondzwom. Buiten liepen we tegen de eerste koalaverblijven aan, maar we keken er in eerste instantie vooral naar uit om samen met de jongens de kangoeroes te gaan voeren.

Echt geweldig om zo dicht bij kangoeroes te zijn en ze te voeren alsof het geitjes zijn. Quint was helemaal in z’n element en zelfs Zeger, die de laatste tijd ineens panisch is voor (grote) honden, wil ze zowaar samen met papa voeren. Voor onszelf is het ook wel even spannend, vooral als je bij een enorme spierbundel staat. Wat zijn die beesten indrukwekkend qua spiermassa! Als de zakjes met brokjes leeg zijn, gaan we écht naar de koala’s kijken.

We hadden geen betere timing kunnen hebben, want precies als we er zijn, worden overal eucalyptustakken neergezet, wat ervoor zorgt dat we bij het spaarzame moment van het wakker zijn van de koala’s zijn. Je ziet ineens hoe snel ze toch nog kunnen voortbewegen in een boom! Ook horen we vermoedelijk een aantal mannetjes een soort bronstig geluid maken, wat je zonder beeldmateriaal zou plaatsen als het geluid van een ezel. Hahahaha, echt super grappig. (We hadden de laatste dagen geen internet, dus plaatsen de verslagen van de laatste dagen nu ineens, daarom even een korte anekdote tussendoor: Vandaag onderweg van Town of 1770 naar Glasshouse Mountains maken we onderweg dierengeluiden en Quint moet raden. Zeger komt niet meer bij van het lachen om de imitatie van een kalkoen. Daarna doe ik de bronstige koala na. Quint roept bij de koala gelijk: ‘ezel!’ , maar Fleur had ‘m meteen door. Hahahaha.)

We staan nog even te kijken hoe er zich een rij vormt bij het verblijf, waarvan we even later ontdekken dat het de ‘op de foto met een koala’-rij is. We vonden het niet nodig om zelf een koala op de arm te hebben, wel was het weer leuk om alle foto’s in het restaurant te zien van de vele beroemdheden die met de koala’s op de arm op de foto zijn gegaan. Zelf waren we erg gelukkig toen we, los van alle drukte, een uurtje later bij een verzorgster langs mochten lopen om een koala te aaien en samen op de foto konden.

Ondanks het slechte weer gingen de roofvogel- en schaapherderdemonstraties wel door. De show waar een Australische Kelpie (10% dingo), laat zien hoe hij schapen drijft is toch wel indrukwekkend. Vriendelijke boer, die ook daadwerkelijk een schaapsboerderij heeft, waar hij ooit 7.000 schapen hield, maar nu nog maar een fractie. Al met al een heerlijke dag, ondanks de regen!

Op de terugweg in Brisbane liepen we na het uitstappen uit de bus door een ‘foodcourt’ waar we na een bescheiden lunch de verse springrolls niet konden weerstaan. ‘s Avonds hebben we lekker makkelijk paprika en komkommer gesneden en een kant-en-klare bak lasagne in de oven geschoven in ons appartement.